apoy

Dumadampi sa aking pisngi

ang init ng iyong pagliyab

Gumagapang sa aking kalamnan

ang iyong pagmamahal.

Akala ko'y wala nang katapusan

ang iyong pagningas.

Akala ko'y magtatagal

ang pagbibigay ng iyong liwanag.

Ngunit nagdilim ang panahon

tuluyang bumuhos ang ulan.

Ang pangakong liwanag

biglang kumupas.

Tuluyang humupa ang init

na dulot ng iyong pagliyab.

Nagmistulang abo ang dating

damdaming nagdadarang.

Ilang gabing nag-iisa

kasama ang buwan,

kasabay na tumatangis

ang damdaming iniwan.

Ngunit sa gitna ng pighati

at ng kalungkutan,

luha ko'y pinahid

ng isang liwanag.

Ngiti'y biglang sumilay,

damdami'y biglang nabuhay.

Pagkat sa dating apoy

nagmumula ang panibagong liwanag.