Tuesday, January 31, 2006

reaksiyon

AKO ang iyong SAKRIPISYO.

Thursday, January 26, 2006

nakakatawa pero totoo

Hindi ko alam kung katangahang matatawag ito. Natatawa na lang ako sa sarili ko kapag naiisip ko ang nangyari kaninang umaga.
Naka-office uniform na ako at habang nasa kuwarto, siniguro ko munang wala akong naiwang appliance na naka-switch at nang matiyak kong okey na lumabas ako at ini-lock ang pintuan ng silid.
Nanlumo na lang ako nang ma-realize na nasa loob pala ng cabinet ang bag ko. O my gulay! Hindi ko na mabubuksan ang pinto dahil nasa loob ng bag ko ang susi at lahat ng mga importanteng bagay na lagi kong dala sa araw-araw.
Buti na lang nasa baba ng bahay ang cellphone ko at suklay, mas lalo kong ipinagpasalamat na nailagay ko sa bulsa ang sukli sa binili kong tinapay sa agahan kaya may pamasahe naman ako.
Ang masaklap, nabasa ako ng ulan kasi nasa bag ko rin ang aking payong at nagkukubli din ako ngayon sa isang sulok ng opisina dahil wala akong ID.
Ayun, hay buhay!

Monday, January 16, 2006

Naramdaman mo na ba 2?

MASAYA ako pero HINDI.

Kung hindi ka masaya para sa akin, malabo nga.
Pero kung matatanggap mo, Salamat.
Maraming salamat! Kumpleto na ang kaligayahan ko.

Wala lang.

Tuesday, January 10, 2006

Viva Nazareno!


Kahapon ang Kapistahan ng Itim na Nazareno, hindi naman ako deboto, pero hindi naman siguro kailangan na maging deboto ka para lamang mamanata.
Sa totoo lang, simula nang lumipat kami ng bahay sa Kyusi mula sa Paquita St., Lerma, madalang na akong nakapagsimba sa Quiapo. Pero natatandaan ko pa na sa nasabing basilica kami nagsisimba ng aking mga magulang.
Kagabi, humabol kami sa misa, kasama ko mga kasamahan ko sa trabaho, sina Tawe, Jen at Chi. Bago pa man kami nakarating sa simbahan, nilakad na namin mula sa Isetann kasi sarado pa ang kalsada. Halfway, sumakay na rin si Chi, pauwi kasi nakapagmisa na siya nu'ng umaga.
Umabot naman kaming tatlo sa sermon ng pari pero sa rami ng taong narooroon sa labas lang ng simbahan kami nakapuwesto. Gayunman, pilit kaming nakipagsiksikan para makapasok sa loob ng basilica, hindi pa kasi bumabalik ang prusisyon. Nang makapasok sa loob, doon ko napagtanto na marami na pala ang bago sa nasabing simbahan. Gold-plated na ang altar at puro ilaw, hindi na tulad noon na medyo payak at simple lamang ang altar.
Siksikan man, okey lang. Wala naman sigurong maglalakas-loob na gumawa ng kalokohan habang taimtim na nagdarasal ang mga tao. May matandang babae na nasa likuran namin na nakapangingilabot ang tinig habang inaawit ang Ama Namin, pakiramdam ko tuloy nasa life in the spirit seminar ako, masyadong masidhi ang kanyang pag-awit sa mala-sopranong boses (hehehe). Pero in fairness, nakatulong siya sa pagdarasal ko kasi feel na feel niya kaya feel na feel ko na rin.
Hindi rin kami napako sa puwesto namin dahil pinilit naming makapunta sa aisle at nagawa naman namin ni Weng dahil sinundan namin ang isang padre de pamilya na karay-karay ang kanyang dalawang tsikiting at si esmi kaya ayun, nakapuwesto kami si gitna habang naiwan si jen sa exit at du'n na lang namin siya susunduin pagkatapos.
Eksaktong papasok na ang prusisyon kaya nakisiksik pa kami at pinatindi ang hawak sa bakal dahil nagtutulakan na ang mga pipol. Tinarayan pa nga kami nu'ng isang babae na katabi namin dahil singit daw kami ng singit. Nginitian na lang namin, mahirap na, wala sa tamang lugar kung papatulan namin siya (hehehe). Dedma na lang kahit halu-halo na ang amoy, nakisigaw ng Viva Nazareno, nakiawit, nakihawak sa panyo at larawan ng Nazareno. Masaya ang pakiramdam ko habang ginagawa ko 'yun. Yung iba namang nakita ko umiiyak, bata man o matanda. Meron namang kumakanta, yung iba naman walang puknat sa pagbati lalo na ang mga nagpenitensiya.
Paglabas namin ng simbahan, naitanong ko sa sarili, maulit ko pa kaya ito sa susunod na taon?
Sana, bakit hindi?

Monday, January 09, 2006

positibo

Lab talaga ako ni LORD.
Hindi niya ako kinakalimutang
bigyan ng pagsubok.
Pray 4 me.
Sana makapasa ulit.
Ayoko nang daanin ito
sa pagmumukmok
Sigurado namang kaya ko 'to e.
Pray 4 me ulit.
Pandagdag lakas ng loob.

Saturday, January 07, 2006

TAGay ni Des

Ito ang unang tag ko ngayong 2006 at galing ito kay Des.
Tinagalog ko na lang ang sagot ko, sa mga na-tag ko, puwede n'yo uling isalin sa English.

Rules:
* The tagged victim has to come up with 8 different points of their perfect lover/partner.
* Need to mention the sex of the target.
* Tag 8 victims to join this game & leave a comment on their Comments saying they've been tagged.
* If tagged the 2nd time, there’s no need to post again.

Target: LALAKI

***8 iba't ibang puntos***
* pisikal – matangkad, kayumanggi, may mapangusap na mga mata
* emosyonal – pasensiyoso (matigas kasi ulo ko).
* sikolohikal – normal at balanse
* ispirtiwal – naniniwala at may takot sa Diyos (dapat lang)
* mental - normal ang mentalidad. Sa IQ, ayoko nu’ng masyadong matalino.
* pinansiyal – kahit meager lang, basta hindi nauubusan. hehehe
* sosyal – marunong makisama pero laging una ang pamilya.
* iba pa – maabilidad at mahal na mahal ako. (nyehehehe)

Tag ko sina wendy, jack, anne, agring, melai, Kuya Ace, neng, bethski

Wednesday, January 04, 2006

atake


Enero 2, inatake ako ng sakit ng ulo, as in sobrang sakit. Tipo bang gusto ko na lang tagpasin para matapos na. Hindi ako makatawa o maka-ubo kasi parang lumilindol ang utak ko. Hindi rin ako makakibo nang biglaan kasi, parang sumasabog ang ugat sa ulo ko.
Hayy, nag-undertime tuloy ako dahil dito, tsk, tsk, tsk, pero siyempre tinapos ko pa rin ang trabaho, iniwan ko na nga lang ang layout.
Natulog ako pag-uwi pero paggising ko kinabukasan, ganu'n pa rin. Nakupp, nampotek! Ano ba 'tong nangyayari sa akin? Bigla ko tuloy naisip si Fernando Poe, Jr. at Reynaldo Wycoco ng NBI, kapwa namatay sa aneurysm.
Nabasa ko kasi na isa sa mga sintomas ng sakit na ito ang sobrang pananakit ng ulo (na naranasan ko nga), pamamanhid ng bahagi ng mata (na naranasan ko rin), stiffneck (ganu'n din). Hindi lang ako nakaranas ng pagsusuka at nausea.
Weirdo ko talaga, ihalintulad ba kina FPJ at Wycoco ang kalagayan, hehehe kung magkagayunman, at least napatunayan ko na may UTAK pala ako. HAHAHA! Pero batay sa sarili kong kalkulasyon, palagay ko ito lang ang kailangan ko:


Pero ayaw kong ipagwalambahala lahat ng ito. Sabi nga ni Doc, mahirap mag-self-medicate.

Sunday, January 01, 2006

bagong taon na!



Manigong Bagong Taon sa lahat ng mga blogista!
Unang araw ng taon, nandito ako sa opis, kailangan eh. Kahit kulang pa sa tulog dahil sa kasiyahan noong Media Noche, sige pa rin!
Basta para ulit akong bata kagabi kahit nadagdagan na naman ang taon, positibo ang ihip ng hangin. Tumalon ako para tumangkad (joke, joke, joke), nagpaputok ng piccolo, nagsindi ng kuwitis, buti na lang 'di ako naputukan (Hehehe).
Pero, hindi pa natatapos ang kasiyahan bigla na lang may pumasok sa isip ko...may gagawin nga pala akong trabaho na hindi ko natapos! Ay sus, nampotek. Kaya ngayon ang aga-aga kong pumasok sa opisina. Wala kasi akong karilyebo kaya doble ang trabaho ko. Hayy, mukhang buong 2006 nagkukumahog ako lagi sa trabaho.
Basta, masaya naman ako kagabi, kaya naman nakalimutan ko panandalian ang mga nasa likod ng utak ko na produkto pa ng 2005. Masaya kaming lahat, buong pamilya at 'yun na lang ang pinanatili ko sa isip para naman maganda pa rin ang simula ng year of the dog para sa akin.
Start na ko sa workload at sana maagang matapos para makasimba at makapagpasalamat.
Ciao! Happy New Year!