ikaw

Kay lambong ng langit
Habang pinupunit ng mga lagaslas
ng ulan ang katahimikan,
sinasalimbayan naman ito
ng pagdaloy ng tubig
mula sa matang hapo na sa pagtangis.

Hanggang mula sa kung saan
sa hindi inaasahang pangyayari,
sa gitna ng kalungkutan,
ika'y nagmistulang araw
na nagbigay liwanag
at tumuyo sa tubig ng pighati.

Pinahid ang aking pangamba,
ang lahat ng agam-agaw ay iwinaksi.
Higit sa anupaman,
tinuruan mong buhayin
ang damdaming matagal
nang nakahimlay sa kadiliman.

Ngayong kasama ka, 'di sana kumupas ang liwanag.
Dumating ka man tulad ng rumaragasang tubig,
sana'y manatili ang pagdaloy mo sa aking pagkatao.
Upang magpunan sa uhaw na madarama,
magbigay-lakas tuwing may sakuna
at buhay sa nanghihinang pag-asa!